Co z tą starością?

Badając wschodzący rynek tekstów literackich i filmowych o starości (zwłaszcza obarczonej demencją), powstałych w Europie po 1970 roku, przekonujemy się, że ich liczba rośnie w miarę wydłużania się naszego życia i proporcjonalnie do lęku, zwłaszcza młodych ludzi, przed utratą kontroli, niezależności, pozycji w społeczeństwie. Społeczeństwa, w których długie życie stanowi wartość, zdecydowanie starość odrzucają. Nikt nie chce być stary. Lista paradoksów jest długa. Zebrane teksty kultury pokazują, czego, ceniąc długowieczność, wolelibyśmy zarazem nie wi(e)dzieć. Przynajmniej dopóki sami się „tam” nie znajdziemy. Mówią wiele o nas, społeczeństwie i jego wartościach. Odsłaniają złożony mechanizm uwarunkowań i zależności, przecinających czy raczej łączących rodziny, pokolenia, a nawet społeczeństwa, które te teksty wytworzyły. Wyniku zaprezentowanych w książce badań nie sposób łatwo streścić. Ich miarą jest to, że rodzą potrzebę refleksji nie tylko u „zawodowo zainteresowanych”. Jeśli będziemy mieli szczęście, nam także uda się zestarzeć i przekonać na własnej skórze, że starość jest bardziej kwestią stojących za nią wartości niż metryki. Ta książka może nam pomóc przygotować się do starości. Poruszając się po kontrowersyjnych terytoriach – choroba otępienna, bankrutujący system opieki, migracja opiekunów – Co z tą starością? pokazuje, dlaczego coś tak „naturalnego” jak starzenie się z punktu widzenia moralnego może stać się nie do wytrzymania.