Dopasowanie kompetencyjne człowieka do pracy

W psychologii wyróżnia się trzy możliwe przyczyny zadowolenia z pracy. Po pierwsze, środowisko. Jeżeli w pracy są jasno postawione cele, systematyczne wsparcie przełożonego i współpracowników, a także poczucie kontroli nad realizowanymi zadaniami – wówczas będziemy czuli się w niej lepiej. Po drugie, człowiek. Jeżeli pracownik posiada przykładowo wyższe kompetencje transferowalne, które dotyczą ogólnych relacji międzyludzkich i organizacji pracy własnej (potocznie nazwane kompetencjami „miękkimi”), to spostrzega swoją pracę bardziej pozytywnie niż pracownik o niskim poziomie tych kompetencji. Po trzecie, dopasowanie, czyli interakcja obu powyższych przyczyn. Twierdzi się, że „nie ma ludzi idealnych, lecz są ludzie idealni dla siebie”. Okazuje się, że analogicznie jest z pracą. Książkę Agaty Jastrzębowskiej wziąłem do ręki z zaciekawieniem. Wypełnia ona lukę publikacyjną w dorobku polskiej psychologii pracy i organizacji, jaka istnieje na styku dwóch obszarów tematycznych: dopasowania do rynku pracy i kompetencji. (…) W dobie wszechobecnej globalizacji, która raczej faworyzuje dopasowanie człowieka do pracy, wzmiankowana na początku książki idea dopasowania pracy do człowieka (ang. job crafting) w jej treści ustępuje, zgodnie z dominującym duchem globalizacji, idei dopasowania człowieka do stanowiska pracy. dr hab. Romuald Derbis, prof. Uniwersytetu Opolskiego Monografia poświęcona jest dopasowaniu kompetencyjnemu. Moim zdaniem jest to temat ważny i aktualny, gdyż w każdej współczesnej organizacji działy zarządzania zasobami ludzkimi próbują praktycznie odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących kompetencji pracowników bądź kandydatów na pracowników. Jednocześnie tysiące ludzi na różnych etapach kariery próbują oszacować i rozwijać swoje kompetencje zawodowe, aby znaleźć się w bardziej uprzywilejowanej sytuacji na rynku pracy. dr hab. Sylwiusz Retowski, prof. Uniwersytetu SWPS Agata Jastrzębowska – psycholożka społeczna, adiunktka na Wydziale Psychologii w Warszawie SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego, oraz ewaluatorka w Interdyscyplinarnej Szkole Doktorskiej tej uczelni. Koordynuje program ministerialny „Doktorat wdrożeniowy”, w którym łączony jest wymiar naukowy i praktyczny doktoratu. Wcześniej przez kilka lat zajmowała się monitoringiem karier absolwentów. Obecnie członkini Mobility Research Group Uniwersytetu SWPS, a także Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej oraz Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Organizacji.