Dyskryminacja kobiet w polskiej gospodarce

Początki ruchów emancypacyjnych kobiet sięgają XIX wieku i dotyczą głównie sfery socjopolitycznej. Pierwsze wyrazy sprzeciwu skierowane były w stronę licznych nierówności społecznych dotykających kobiety. Ważnym problemem, na który zwracały uwagę głównie środowiska feministyczne już w XX wieku był powszechny sposób myślenia o kobiecie jako o antonimie mężczyzny. Kobieta nie może istnieć samoistnie, zawsze musi być sytuowana wobec płci męskiej i określana bywa jako „brak” cech męskich. Walka z takim przekonaniem doprowadziła do prób całkowitego wyabstrahowania kobiety z perspektywy męskiej i stworzenia choćby takich pojęć jak herstory (historia pisana z perspektywy kobiecej). Kobiety podjęły walkę o swoją tożsamość na wielu polach i należy przyznać, że w stosunkowo krótkim czasie udało im się znacznie poprawić swoją pozycję. Zwłaszcza wiek XX całkowicie zmienił sytuację kobiet na świecie. Rewolucja dokonała się na wielu obszarach – począwszy od skrócenia długości spódnic aż do regulacji prawnych dotyczących zrównania praw obu płci. Pozycja ta przedstawia ciekawe rozważania na temat dyskryminacji kobiet. Porusza istotny problem, jakim jest dyskryminacja kobiet w Polsce, opisując zjawisko na tle innych krajów europejskich. Oryginalny charakter pracy nadaje zaproponowany przez Autorkę szeroki zakres działań na rzecz ograniczania zjawiska dyskryminacji kobiet w sferze gospodarki.