Fizykoterapia w.2013

Magnetolaseroterapia jest połączeniem działania pola magnetycznego i promieniowania laserowego. W przypadku magnetolaseroterapii dochodzi doskojarzonego oddziaływania niskoenergetycznego promieniowania laserowegoi stałego pola magnetycznego na tę samą okolicę ciała. Stałe polemagnetyczne o wartościach indukcji w granicach 25-40mT wpływa naoddziaływania elektrostatyczne między dipolami i jonami oraz na procesdysocjacji i jednocześnie przeszkadza w rekombinacji jonów w tkance.W wyniku działania pola dochodzi do odpowiedniego ukierunkowaniadipoli, które ustawiają się kolinearnie. Zjawiska te nadają określony kierunekosi optycznej biotkanki, wpływają na dyfrakcję i rozproszenie w niejświatła. Efektem takiego oddziaływania może być zwiększona głębokośćwnikania promieniowania laserowego oraz poszerzenie zakresu percepcjikwantów światła w stosunku do tradycyjnej laseroterapii. Naświetlanie laserowe stosuje się poprzez pierścieniową nasadkę magnetyczną. Najbardziej uzasadnione z punktu widzenia właściwości optycznych tkanki oraz wzajemnego oddziaływania stałego pola magnetycznego i energii świetlnej na struktury biologiczne jest zastosowanie promieniowania z zakresu bliskiej podczerwieni. Wprzypadku naświetlania dużych powierzchni wykorzystuje się również urządzenia skanujące wiązkę laserową. Przeciwwskazania do stosowania terapii łączącej pole magnetyczne z promieniowaniem świetlnym przyjęto takie jak w przypadku stosowania pola magnetycznego, rozszerzone o przeciwwskazania do stosowania energii świetlnej.