Zarys metodyki prawa harcerskiego

Reprint wydania z 1928 r.: Zarys metodyki prawa harcerskiego Pojęcia wstępne W niniejszych moich bezpretensjonalnych uwagach chciałbym się podzielić kilkoma spostrzeżeniami i myślami odnoszącemi się do, że tak się wyrażę, instruowania prawa harcerskiego. Zdaję sobie sprawę, że praca moja nie będzie stać na odpowiednim poziomie. Powinienby ją może podjąć wykształcony i praktycznie działający pedagog a zarazem doświadczony psycholog. Niemniej podejmuję tę ciężką i odpowiedzialną pracę, dlatego, że wyczuwam pilną i palącą potrzebę książki, któraby ujmowała prawo harcerskie ze stanowiska potrzeby harcmistrza, wychowawcy młodzieży. Robię to ośmielony myślą, że jeśli uwagi moje nie spełnią swego zadania same przez się, to może przyspieszę chwilę powstania dobrego podręcznika metodyki prawa harcerskiego, tak niezmiernie w dzisiejszych czasach demoralizacji i rozstroju społecznego — pożądanego. Na wstępie chcę zauważyć, że harcerstwo jest systemem wychowawczym, dążącym do wyrobienia możliwie jak najpełniejszego człowieka. W arsenale swych środków wychowawczych rozporządza harcerstwo środkami zarówno natury fizycznej, jak i środkami psychicznemi. Harcerstwo, dając bajeczne i pociągające środki wychowania fizyczno-sportowego, różni się tem od wielu innych organizacji młodzieży podobnego typu, że stara się urobić moralną stronę swojej młodzieży, stawiając jej bardzo wysoki moralny ideał, ujęty w prawie harcerskiem.